"Historia Kevina to historia chłopaka, który mógłby
zostać wielkim Carnegiem, gdyby nie został skazańcem. (...) Historia jest
autentyczna, a oczekując z napięciem dalszych losów Kevina
poznajemy całą sprawę rzetelnie przedstawioną na tle kroniki amerykańskiej
hackerki ostatnich dziesięciu lat. Zainteresuje i entuzjastę komputerów, i
obserwatora współczesnej Ameryki, i miłośnika dobrego kryminału."
Tyle cytatu. Książka składa się z pięciu rozdziałów; pierwsze dwa: "Ucieczka" i "Grzech pierworodny" ukazują początki działania takich osób jak Kevin, sposoby ich działania, pozyskiwania przez nich informacji, motywy które kierują ich działaniem. Podkładanie sobie "świni" powoduje nie tylko narastanie konfliktów, ale doprowadza do donoszenia wzajemnie na siebie do organów ścigania. Powoduje to oczywiście konieczność ukrywania się. Te i inne przyczyny powodują zamknięcie drzwi przed takimi osobami jak Kevin przez wielkie firmy, które nie chcą ich widzieć w szeregach swoich pracowników. Dla hackerów pokroju głównego bohatera celem jest zdobycie pracy. Oczywiście, w przemyśle komputerowym. Szczytem marzeń jest praca jako programista czy jako specjalista/konsultant do spraw bezpieczeństwa. Zamykanie się ludzi pokroju Mitnicka we własnym świecie, gdzie są idolami dla innych, młodych hackerów jest konsekwencją tego faktu. Myślą tylko, aby złamać jak najwięcej systemów, oszukać jak najlepsze firmy, jak najdłużej się ukrywać. Często posuwają się do szantażu, i to zarówno wśród ludzi "ze środowiska", jak i ludzi pracujących w firmach, w których chcieliby pracować.
Następne dwa rozdziały, noszące tytuły "Pościg" i "Wejście samuraja" przedstawiają sposób tropienia przestępcy przez innych speców od security. Przedstawione są m.in. jeden prywatny list Kevina Mitnicka z osobą, która donosiła na niego do FBI, a także artykuł z Usenet News (grupa alt.2600) odnoszący się do aresztowania Kevina przez FBI (jeszcze w czasach "młodej hackerki"). Obydwa artykuły przetłumaczono. Dodatkowo, opisany jest sposób śledzenia Kevina. Hacker, używający przenośnego laptopa i modemu komórkowego jest śledzony, namierzany i podsłuchiwany przez FBI i inne osoby pomagające tej organizacji. Wszystko za pozwoleniem i w majestacie prawa.
Ostatni rozdział "śnieg w oczy" jest swego rodzaju posłowiem, epilogiem. Kevin został ukazany w masmediach jako uosobienie zła. Nie było to takie trudne, zważywszy na to, że wtedy, gdy Kevin zaczynał "bawić" się w hackera, świadomość komputerowa społeczeństwa była zerowa. Dla nich komputer był nadal symbolem, przysłowiową czarną skrzynką, a włamywacze komputerowi kojarzyli się całemu społeczeństwu (z wyjątkiem garstki nielicznych, uświadomionych osób) z łomami, młotami, siekierami i innymi symbolami "pracy" zwykłych włamywaczy.
Po całym tym zamieszaniu świadomość komputerowa oczywiście wzrosła. Nie jest to takie trudne do wyobrażenia sobie, chociażby ze względu na stale rozwijający się rynek komputerów, usług komputerowych (boom na sieć Internet), a także, a może nawet przede wszystkim na malejące ceny produktów najnowszej techniki, co pozwalało na coraz szerszy dostęp do tego "szarym ludziom". A większość ludzi pokroju Mitnicka żyło cały czas z piętnem przestępców, ich obciążano winą za bezprawie panujące na Internecie. Policja potrzebowała symbolu, a media takowego wykreowały i dostarczyły. Kevin Mitnick, żydowski chłopak z Panorama City był ścigany przez prawo. Skończył w więzieniu, a inni zbili na tym fortunę. Po przeczytaniu tej książki zacząłem myśleć, co by było, gdyby... Gdyby znalazł pracę w przemyśle, gdyby się nie włamał do komputera Shimomury, gdyby... Właśnie... Często w życiu mówimy "gdyby"... Ludzie różnie to nazywają: Bóg, opatrzność, przypadek... Sedno w tym, że takie przypadki często decydują o losach ludzi. Osobiście w takim zakończeniu widzę tylko jeden pozytyw: uświadomienie społeczeństwu o nadchodzącej (nie waham się tego stwierdzić) nowej epoce w dziedzinie przekazywania informacji, jak również o niebezpieczeństwach z tym związanych.
Czytając tę
książkę, zauważyłem kilka pomyłek, których nie chciałbym nazywać błędami,
wołałbym nazwać je nieścisłościami: dla przykładu, logi systemowe zostały
przetłumaczone jako "dzienniki systemowe" (po angielsku logbook to
dziennik okrętowy), często pojawia się wyrażenie "notatka e-mail", IRC
został przedstawiony jako kanał głosowy (!) na Internecie, program Crack
został przedstawiony jako "Cracker", a program Satan jako "Szatan"... Ale
to są drobiazgi, nie zniekształcające idei książki, i nie odbierające
przyjemności jej czytania (takie jest moje skromne zdanie).